Magische reis! Eigenlijk begint de reis net als bij de zweethutceremonies al van te voren… Mijn lichaam past zich aan en lijkt te voelen wat er gaat komen. Open en met opgeheven hoofd vertrek ik richting de locatie. Nadesha staat klaar voor ontvangst. Michel is de andere begeleider en het voelt vertrouwt. Er zijn maar 2 andere mensen die mee op reis gaan en dat is veel minder dan de 10 mensen die ik verwacht had. Dat voelt goed.
Langzaam maken we ons klaar voor de reis. We nemen de Ayahuasca in 2 delen, eerst de maoi-remmer…. De reis die al gestart was is nu gestart… zoiets. We spreken onze intenties uit… Ik vertel over de reis die ik afleg bij 365, over de cursus in wonderen en over dualiteit en non-dualiteit. Over het ego… en mijn echt intentie: Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it. Ik ben klaar om de barrières aan te kijken…. Ik neem het 2de deel van de Ayahuasca, de DMT en de reis gaat verder.
Ik zit op mijn matras, met de deken van Bas om me heen… zittend tegen zijn kussen. Ik geef me over. Met mijn ogen dicht wordt het mooi, met mijn ogen open begin ik dingen te zien die er wel zijn… die er niet zijn. Wat is echt en wat is niet echt…. Ik geef me over… Om me heen zie ik zielen, allemaal ogen, nog meer zielen. Je bent nooit alleen…. Ik durf me over te geven… Vertrouw het leven en ik heb een lach op mijn gezicht. Die lach gaat eigenlijk niet meer weg… Ik dein op de muziek en kijk liefdevol naar Michel en Nadesha: wat fijn dat jullie er zijn en wat lief dat jullie dit doen…. Ik geef me over. Zie nog meer zielen, open mijn ogen en neem de energie waar…. De lamp voor me wordt mooi roze en laat energie zien… het is net Toad van supermario en ik geef me over…. De energie heeft neon kleuren en ik besef me: wat is de energie fijn en ik stel me ervoor open….. en weet: het is mijn keuze om te blijven verbinden… verbinden verbinden verbinden…. Ik blijf het woord horen en het maakt me blij. Ik denk: ik snap het….. ik heb het uitgespeeld… ik zie alleen maar kleuren en net als in een game zie ik highscores, bonussen en rewards… Moet lachen om mijn ego en denk: het is niet uit te spelen, het gaat om overgave, verbinding, liefde….
De kleuren worden mooier, intenser…. Het is een combinatie van de beelden uit Avatar en Coco van Disney…. Alleen maar mooi. Ook als het donkerder wordt, verbind ik met het donker en van daaruit wordt het donker weer licht. Ik besluit mijn 2de dosis te nemen, de maoi-remmer en dmt ineen…. Voel dat ik het aan wil gaan….. Ik wil blijven verbinden, me over wil geven…. Het gaat nog weer dieper: ik zie de dimensies in het leven voor me en kan er met mijn ogen dicht en ogen open doorheen kijken. Het maakt niet meer uit…… het is hetzelfde. Ik geef me over en ik verbind. Fysiek voel ik dat mijn lichaam aan het werk is met reinigen… het wegwerken van blokkades… precies waar ik om vroeg. Ik ga het aan… ik ga het leven aan….. en als ik dat doe nodigen de spirits me uit om te sterven. Ok dat wil ik… ook daar verbind ik me aan… ergens het besef: Bas is hier al geweest…. Het is mooi….. neem me mee: het is goed zo…… in het sterven zie ik een vrouwenlichaam boven me.. ik word opgezogen door de vagina en kom in het geboortekanaal terecht….. ik kom steeds verder en verder en het wordt mooier en mooier…. En weer ben ik op een ander niveau… Ook hier is het goed. Ik geef me over en verbind me…. Ik word door de spirits uitgenodigd om dat te doen… Ik word aangemoedigd en aangemoedigd om verder te gaan…. Ik voel het braken opkomen en geef over. De blokkade is eruit… Ik leef!
Beelden blijven elkaar opvolgen, ik word opgezogen door vrouwenlichamen en verbind me met het vrouwelijk en zie hoe leven en geboren worden en zelf kinderen krijgen zorgen voor een constante loop aan liefde, verbinding, energie…. Het staat allemaal in verbinding met elkaar. Wat daar af en toe raar in is, is dat de ik zie dat de vagina vlak naast de anus zit… de geboorte en de plek waar je lichaam afscheid neemt van “viezigheid” dicht naast elkaar zitten. Net als in het leven: liefde en verdiet, leven en dood…. Het is er allemaal en dat is het leven. Ik blijf me overgeven met een glimlach en zie veel energie… Ik zie blijdschap, lust, van alles en alles is goed. De kleuren blijven prachtig, het is allemaal neon en kraakhelder.
Dan vragen Nadesha en Michel: “hebben jullie nog wat nodig”. Ik zeg: “ik wil nog een ronde”… om me heen voel ik: wow, hij wilt er nog een…. Het ego speelt weer even op en denkt: “ik laat wel even zien dat ik het aan ga”…. Die gedachte is vrij snel weer weg…. Het leven bestaat niet uit levels en je speelt het niet uit…. Ik wil me overgeven aan de reis en wil zien wat deze reis me verder te bieden heeft. Ik neem mijn 3de portie. En ik geef me over…… soms zie ik realiteit en denk ik dat ik geland ben, om in de realiteit weer iets te zien wat vervormt. Ik laat het los…… en dan gebeurd er weer iets magisch… ik verlies mijn identiteit en word een nieuwe… heel verwarrend en fijn tegelijk…. Ik ben niet Jacques… ik ben Bas…. Hij is er gewoon nog. We zijn een…. There is no you, there is no I, there is only us. Het blijft wel verwarrend….. Dood bestaat dus eigenlijk niet: het is allemaal energie. Tegelijkertijd ben ik liefdevol naar mezelf vanwege de last die ik in het aardse moet dragen…. Nu ik dit gevoeld heb, wordt het makkelijker.
Nadesha en Michel maken muziek… Ik zie een klankschaal in de hoek staan en loop er naar toe. Wil hem oppakken en Michel zegt: ik weet niet of dit mag… hij kijkt naar Nadesha en het gebeurd gewoon. De schaal eerst naast me en vervolgens op mijn schoot… Ik krijg er geen geluid uit en geef me over: even weet ik hoe ik het moet bespelen en mijn vingers glijden over de klankschaal… Magisch. Tegelijkertijd denkt mijn ego: ik heb het niet goed gedaan en ben niet eervol met de ceremonie omgegaan. Eigenlijk mocht ik het klankbord niet gebruiken. Ik ga terug naar mijn plek en wil me bijna verontschuldigen…. Tegelijkertijd voel ik… het is wat het is…. Soms doe je dingen die voor een ander niet fijn zijn… ook dat is het leven. Als ik daar aan overgeef, geef ik ook echt over….. Er is weer een blokkade naar bovengekomen… Dankbaar voor het inzicht…..
Het landingsproces gaat verder. Ik begin steeds meer realiteit te zien en af en toe zak ik weer weg. Ik zie de deur naar de echt wereld en dat is ook fijn. Wetende dat Ludy daar is, Veerle daar is en dat Bas daar er is…. Ik sluit mijn ogen en de energie van Bas komt bij me liggen. Met mijn linkerarm pak ik de energie vast: het is goed zo… hij komt tot rust. Met mijn rechterarm houd ik Veerle en Ludy vast…. Houd ze alle 3 dicht tegen me aan en ben intens gelukkig. There is no you, there is no I, there is only us. Dit gevoel houd ik vast.
Ik ga verder met landen en stap als ik er klaar voor ben de ruimte uit. Daar is Michel en een van mijn reisgenoten Orin, een man uit Israël, die heel erg op Thies lijkt, zijn daar al. Ik zeg: Jesus Christ…. Het is magisch. Dankbaar voor de reis die ik gemaakt heb… en nog aan het maken ben. Ik blijf glimlachen: ik leef mijn leven… vanuit verbinding en vanuit liefde.
Er staat fruit op tafel en ik eet aardbeien… die eet ik normaal niet… maar ik proef ze. Het ontwaken gaat verder: dankbaar voor het eten, dankbaar voor de reis.
Aho!
De reis gaat verder…. Ik hoor de verhalen om me heen over hoe het is en laat ze gaan… Op de website staat: “Huachuma wordt gezien als een ‘mannelijk’ medicijn, aards, recht door zee. Hij kan confronterend zijn maar dit zal geleidelijk aan en liefdevol zijn. Hij brengt je terug in je lijf, terug naar de basis en helpt je je gedachten te versimpelen. Hij helpt je inzicht te krijgen over de patronen die je blokkeren naar je potentieel. Hij helpt je alle opgedane lessen te integreren in je hart. Hij brengt je terug in contact met de natuur, te herinneren wie je werkelijk bent. Er zullen ook momenten zijn dat je je bijna nuchter voelt (de werking gaat in golven) maar een enorm fijne intense rust ervaart.”
Mannelijk, aards, recht door zee…. Ik ga het allemaal tegenkomen. De groep is vandaag een stuk groter… er komen 8 mensen bij en dat is helemaal prima. Er is een extra begeleider bij…. Elias. Van afkomst een Afgaan, geboren in Duitsland en woonachtig in Nederland. Wat een prachtige kerel en fijn dat hij er is om de reis te begeleiden.
We gaan aan de reis beginnen. We mogen de huachuma niet verspillen en ik drink het glaasje leeg en vul het een paar keer met water om elke druppel eruit te halen. Dat doe ik uit respect voor de plant en uit respect voor de natuur. We spreken onze intenties uit…. Die van mij blijft hetzelfde: “Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.” Ik ben klaar om de barrières aan te kijken, maar verwacht er eigenlijk geen meer… ben er gisteren doorheen gegaan…. Haha Jacques….. don’t challenge the huachuma.
Er gebeurd eigenlijk niet zo heel veel en probeer me over te geven…. Het proberen geeft aan dat het niet lukt… Ik scan mijn omgeving en ik zie van alles gebeuren…. Dat zit toch in me, zorgen voor andere mensen… Met mijn ogen dicht komen er wat beelden voorbij…. Maar ik wil meer. Tuurlijk…. Jacques wilt challengen… Ik kijk naar Michel en hij komt naar me toe. Ik zeg: “ik wil het pijpje in mijn neus” en hij zegt: “eigenlijk doen we dat nu nog niet, maar denk dat het bij jou goed is”…. Hij gaat voor me aan de slag en ik ben dankbaar dat hij dat doet. We doen het ritueel dat erbij hoort en uiteindelijk blaast hij de HP in mijn linker neusgat… Ik wilde het en ik kreeg het…. Het doet pijn, pijn in mijn hoofd en neus en ik krijg geen lucht…. Eentje was genoeg, maar Michel kijkt me aan en geeft aan dat de tweede er komt…. Ik wil echt niet, maar geef het verzet op. Mijn rechterneusgat is aan de beurt en het knalt net zo hard naar binnen en doet pijn. Tranen in mijn ogen op mijn wangen en in een keer uitbarsten in zweet….
Het enige wat ik denk is dat ik de huachuma eruit wil…… en daarmee respecteer ik de plant niet, het mannelijke niet…. En ik geef over. Ik voel me slecht…. Er komt meer. Ik voel me nog slechter.
Het is tijd voor een stiltewandeling. Gedurende de hele huachuma-reis ben je eigenlijk in real life, maar toch ook niet. Ik loop als eerste naar buiten en wil frisse lucht…. Ik adem in en adem in, maar blijf me slecht voelen. Licht geïrriteerd wachtend op de anderen…. Ik voel kou… geïrriteerd omdat mijn jas onderop hangt en die van hun er boven…. uiteindelijk is iedereen buiten en kan ik mijn jas pakken.. We wandelen in stilte…. Heb mijn handen vol met mezelf en we wandelen door tuinen vol met beelden en kunst. Ik zie van alles, maar ben vooral bezig met me slecht voelen. Door mijn hoofd gaat wel 1000x: can you be comfortable with being uncomfortable…. Nog niet dus…
Ik denk eraan hoe hard ik voor mezelf kan zijn en hoe slecht ik soms voor mezelf zorg…. Ik geef over voor de alcohol die ik in mijn leven gedronken heb en het is fijn dat dat eruit is…. Ik geef ook nog een keer over voor alles slechte dingen die ik mijn lichaam gegeven heb en ben ook blij dat dat eruit is.
Ik wandel door…. Ik geef Michel een knuffel en voel dat ik het niet alleen hoef te doen: zo fijn!
Ik wandel door en heb weer een ontmoeting met een knuffel. Het is met een typische man waarbij ik de pijn kan voelen…. Ik heb het er later met hem over en vertel hem dat ik zijn pijn en liefde voor de aarde heb kunnen voelen… hij kijkt me verbaast aan: hoe weet jij dat. Hij vertelt mij dat hij toen hij mij knuffelde er in de verte een roofvogel vloog… Dat was voor hem een moment om niet te vergeten.
Ik loop verder…. Voelend en denkend….. mijn pad bewandelend en mijn pad bestaat ook uit het kijken naar mensen, het voelen van mensen en het helpen van mensen…..
Helemaal top voel ik me niet en mijn blik ontmoet de blik van Elias. Hij is er voor me….. Later vertelt hij me dat hij mijn pijn kon voelen. We hebben hier later een mooi gesprek over, over mijn pijn…. Mijn pijn voor Bas en ik huil en ik huil….. het doet zoveel pijn…. Mijn mooie Bas. Ik vertel Elias over de strijd die ik met Huachuma gevoerd heb…. De strijd met het mannelijke. Ik vertel hem hoe ik als kind zo boos kon worden… het oordeel dat daar op zat en hoe je dat dan probeerde te onderdrukken… Hoe ik al vrij jong vrouwen en liefde ontdekte…. En hoe moeilijk dat kon zijn. Verliefd zijn, andere mooie vrouwen aantrekken…. Relaties verbreken, mensen pijn doen. Dat niet meer willen…. Mezelf afremmen…. Vader worden, wantrouwt worden, mezelf nog harder bewijzen……later krijg ik hier nog een mooi inzicht over.
Maar ik wandel nog steeds in stilte…. Ik weet dat we dadelijk terug gaan naar de ceremonie-ruimte. Mijn maag is er eigenlijk nog niet klaar voor. Ik ga toch.
Ik plof neer op mijn plek en ga op mijn buik liggen. Er gebeurd van alles om me heen en ik laat het gebeuren…. Woorden komen en gaan… Ik hoor iemand zeggen: je kunt ook gaan slapen tijdens een reis… Denk dat het over mij gaat, maar hoe cares.
Langzaam ontstaat er iets in mezelf. Ik begin contact te maken met mezelf…. De beelden van de Ayahuasca reis komen terug… Connectie maken met het vrouwelijke. De vrouwen lichamen komen voorbij. Ik zie het en ik aanschouw het. Ik word me bewust van de rol als man die ik heb in het verwekkingsproces en ik aanvaard die rol. Ik mag liefhebben, er mag lust zijn en soms kwets je andere mensen in het leven.
Tegelijkertijd ga ik vanuit het vrouwelijke richting de schoot van moeder….. even veilig zijn…. Wetend dat er voor me gezorgd mag worden. Dat is fijn… en ik sta dat toe! Ik kom langzaam weer in contact met mezelf en begin te landen. Met alle mannelijke energie die ik voel, voel ik ook dat ik de vrouwelijke schoot een fijne plek vind en dat ik het vrouwelijke met respect wil behandelen.
We gaan een ademhalingsoefening doen en Michel begeleid die…. Ik doe weer mee, maar wel op mijn manier. Om me heen hoor ik oergeluiden en ontlading…. Ik scan mijn lichaam en kom verder in contact en denk: fijn lichaam, ik ga goed voor je zorgen. Ik doe de ademhalingsoefening rustig mee en word steeds rustiger. Het voelt zacht…. Beelden over het mannelijke en het vrouwelijke flitsen voorbij en ik ben blij met wie ik ben. Blij met het leven… Dankbaar voor de heftige reis die me zoveel inzichten gegeven heeft. Ik hoef het niet alleen te doen, ik mag liever zijn voor mezelf, ik houd van verbinding en ik leef.
De muziek gaat verder…. Zinnen die me bijgebleven zijn: father 4-ever, father 4-ever…. Dankbaar dat dat zo is… Vader voor altijd. En ook: learning, I’m learning…. En ik weet dat ik aan het leren ben.
Ik huil om Bas en Elias houdt mijn hand vast… dankbaar dat hij er is…. De last is zwaar zeg ik…. De last is zo zwaar….
Ik ga rechtop zitten en maak contact met mijn buurvrouw…. Ze ziet mijn tranen en ik vertel over Bas… het overvalt haar, maar we zijn blij dat we het delen. Dan vertel ik over de lamp boven ons en hij die gisteren als toad van Mario energie aan het zenden was… We lachen.
Ik sta op en loop naar de keuken…. Daar gaat de reis zacht verder. Mooie gesprekken… Mooie mensen. En ook humor, veel humor…. Die was ik soms wel even kwijt…. Maar die lach, die lach hoort bij mij en hij is er vandaag weer zo erg dat de tranen erbij over mijn wangen lopen. Ik blijf naar iedereen luisteren. Fijn.
Dan komt er eten…. Gezond eten. Ik heb respect voor het eten en ik proef het… ik ervaar het. Met dankbaarheid eet ik alles op. Dit is hoe ik wil eten.
We praten verder en het is een mooie avond…. Tot het tijd is voor mijn bed. Ergens zwevend tussen slaap en reis breng ik de nacht door. Bij het wakker worden ben ik dankbaar.
Tijdens de afsluitende sharing ben ik als er eerste aan het woord. Ik spreek mijn dankbaarheid uit… het voelt alsof we de reis samen gemaakt hebben. Ik vertel nog een keer over de intentie: “Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.” De barrières heb ik gevonden….. de lessen neem ik mee en ik voel dat er meer gaan volgen.
We nemen afscheid…. Ik hoor vaak: je bent een mooi mens en ik voel…. Ik ben een mooi mens. Klaar voor de volgende stappen, vanuit liefde en verbinding.
Aho!
